چهارمین سالگرد شهادت شهید داریوش رضایی نژاد

کیک تولد،
شمع ها،
آذین بندی،
و...
همه و همه برای آن هایی است که زنده اند.نفس می کشند.هستند...حال چه ببینیمشان و چه نه!
و تو هستی...گرچه نبینیمت...

قــاب میکنم تـــو را
جای جای این اتــاق
چند سالی اَست و من
گشته ام بر این سیاق

ایــن نـبـودنِ تــو هم
داســتان جـالبی ست
نــیـسـتـی و بـعـدِ تو
هسته ای عجایبی ست

گـاه یک قـدم به پیش
صبر می دهد جـواب
بـعـدِ یــک مذاکــره
عهد می شود خراب

هسته ای برای صلح؟
یا که نه برای جنگ؟
بــا همین بهــانه ها
کــار شد دوباره لَنگ

راستی پدر کجاست؟
فردو،مرکزی،نطنز؟
این سوالِ بی جواب
واقــعیت ست نه طنز

یـک نــفــر بگوید این
پنج و یک،ژنو کجاست؟
خـــواب دیده ام پـــدر
زنده،پـای حق مــاسـت

روز،روزِ تــــو ولــی
نیســـتی کنارِ مــــن
هــدیـــه ای برای تــو
قــولِ مــن،قــرارِ من

مشت کرده دست خود
مــن،علیرضـــــا،همه
نیست هرگز انــدکــی
ترس و شک و واهمه

گرچه بی تو هسته ای
داســتانِ دیگری ست
لیــک مـلتی هـنــــوز
در مسیر رهبری ست

قــــاب میکنم تـــو را
جـای جـای این اتاق
چند سالی اَست و من
مانده ام بر این سیاق

یاسمن مجیدی